Powierzchnie wielkoobszarowej inwentaryzacji zakładane są w układzie traktów. W każdym trakcie, mającym kształt litery L o równych ramionach, lokuje się co 200 m pięć powierzchni próbnych.

Numeracja powierzchni próbnych w obrębie traktu (1, 2, 3, 4, 5) jest stała, pozostaje niezmieniona również, gdy jedna lub więcej powierzchni traktu leży poza terenami leśnymi. W każdym z traktów rozmieszczonych w sieci 8 x 8 km (parzyste numery pasów i słupów według oznaczeń wielkoobszarowej inwentaryzacji) założono jedną powierzchnie monitoringu lasów.

Powierzchnia ta jest kwalifikowana do pomiaru tylko wtedy, gdy jej środek leży na powierzchni ujętej w ewidencji gruntów jako grunty leśne zalesione oraz niezalesione do odnowienia lub do naturalnej sukcesji. Jeżeli okaże się, że środek powierzchni, zlokalizowany w czasie prac przygotowawczych na gruntach leśnych, po lokalizacji w terenie znalazł się poza tymi gruntami, to powierzchnia taka nie podlega pomiarom.

Jeżeli centralna powierzchnia w trakcie wypada na gruntach nieleśnych lub związanych z gospodarką leśną, powierzchnią monitoringu lasów ustanawia się jedną z pozostałych powierzchni próbnych traktu, wyznaczonych na potrzeby inwentaryzacji, zlokalizowaną na gruncie leśnym. Wybiera się pierwszą z powierzchni spełniającą ten warunek w następującej kolejności: nr 2, nr 4, nr 1, nr 5 . Lokalizacja tej powierzchni będzie stała. Nawet, gdy powierzchnia centralna zostanie w przyszłości zalesiona lub zmieniona zostanie dla niej kategoria użytkowania nie będzie tam zakładana powierzchnia monitoringowa.

Powierzchnię stanowi 20 drzew, rosnących najbliżej środka, wybranych z drzewostanu panującego (I-III klasa Krafta). Powierzchnia na której rośnie drzewostan w wieku powyżej 20 lat jest powierzchnią czynną, na której prowadzone są obserwacje. Powierzchnia, która wypadnie w drzewostanie I klasy wieku oraz na gruntach leśnych nie zalesionych przeznaczonych do odnowienia (halizny, zręby płazowiny) lub do naturalnej sukcesji będzie tzw. powierzchnią oczekującą, która wejdzie do obserwacji po osiągnięciu przez drzewostan główny wieku 21 lat. W sieci 16x16 km znajduje się około 600 SPO I rzędu a w sieci 8x8 km około 2400. Powierzchnie obserwacyjne identyfikowane są w terenie na podstawie współrzędnych geograficznych, a drzewa próbne w oparciu od pomiar odległości i azymutów od środka powierzchni.